Tom’s spelletjeskast

 

Ik ben al een uur en tien minuten bezig met het nieuwe bordspel dat ik via Vinted mijn woonkamer binnen heb gesmokkeld, waarvan een uur op ging aan regels lezen en tien minuten daadwerkelijk aan spelen. Ik durfde niet tegen mijn vriendin (de oprichtster van deze blog, beter bekend als Juniper Flora maar in de volksmond gewoon Fleur of Fleurtje) te zeggen dat ik deze had gekocht omdat ik de afgelopen tijd maniakaal spellen aan het kopen ben. Dus opeens was het spel er gewoon. Boem. Alsof hij altijd al in de woonkamer had gelegen. 

Hadden de regels ook maar altijd al in mijn kop gezeten. Ik houd van complexe spellen omdat ik me daar lekker in vast kan bijten, maar als ik dan op het begin eerst vijftien verschillende stapeltjes met kaarten moet schudden en controleren en achttien uitzonderingen uit m’n hoofd moet leren, dan slaat de ongeduld toch wel toe. Ik wil verdomme spelen! Ik voel me zo’n kind dat vlak voor het avondeten met een ondeugend gezicht met mes en vork op de tafel dreunt en luidkeels “Frietjes, Frietjes!” scandeert. Alleen hoef ik geen friet hoor, ik wil gewoon dat deze woordendiarree in de spelregels ophoudt en dat ik van m’n 25 euro plus verzendkosten kan gaan genieten. 

Ik heb Fleur een poppetje laten kiezen en ik ben nu een Fransman met baard. Best dicht bij mijn eigen ikje dus, al weten jullie dat natuurlijk niet. Behalve als Fleur besluit wat foto’s van mij hierbij te droppen, wat ze haar kennende vast wel gaat doen. Maar goed, in het spel ben ik niet mezelf maar Ferdinand Lachapellière, wat in het Nederlands waarschijnlijk Freek van de Kapel ofzo zou zijn geweest. Maar ik speel het spel in het Engels omdat ik het uit Frankrijk of Italië of een ander ver Europees land heb laten komen. Doet er niet toe, ik zit nu op een nieuw continent dat ik met behulp van allerlei kaartjes moet zien te verkennen. Het spel is trouwens The 7th Continent en is me online aangeraden toen ik op zoek was naar een spel om in mijn eentje te spelen. Mijn nieuwe fetish sinds een paar weken, eentje die noodzakelijk was omdat ik graag lastige bordspellen wilde spelen maar mijn lieftallige vriendin daar geen trek in had. Volgens mij het lot van de helft van de bordspelspelende wereld. Daarom zijn er dus van dit soort spellen. De hele tafel ligt vol met kaarten, het enige dat ik weet is dat ik dus op een eiland zit en dat ik moet overleven. Nou ja, als ik deze spelregels heb overleefd, dan moet dat ook wel gaan lukken toch? Toch?